අග්‍රා වලව්ව-Agra Walawwa

Description

**********
“මොකද්ද වුණේ බණ්ඩෝ… මොකද මේ බෙරිහන් දෙන්නේ…”
කලබලයෙන්ම බණ්ඩා අසළට ඇවිද ගිය වජිර තුෂ්නිම්භූතව අසද්දී, බණ්ඩා කුමක්දෝ පැවසුවද ඒ කිසිවක් පිටතට ඇසුණේ නැත.
“ගොළුද යකෝ ඒ ගමන උඹ. කතාකරපන්… මොකද්ද වුනේ?”
මේනකාද සිටියේ තැතිගැන්මකිනි.
“භා…භා…වනා මැණි…කේ භානා… භා..වනා මැණිකේ…”
“භාවනා…? භාවනාට මොකද?”
වජිරගේ හදවතේ ගින්නක් නැගුනේ භාවනාගේ නම ඇසුණු සැනිනි.
“අපේ ආග්‍ර… අ…පේ ආග්‍ර…”
“ආග්‍ර?”
මේනකා දෑස් විසල් කරගෙන ඇසුවේ කිසිවක් සිතාගත නොහැකිවය.
“ආ..ග්‍ර… භාවනා මැණි…කෙව මරලා…”
බණ්ඩාට පවසන්නට ලැබුණේ එපමණකි. ඔහු කපා හෙළුෑ ගසක් මෙන් පොළව මතට ඇද වැටෙද්දී වජිරගේ පමණක් නොව මේනකාගේ හදවත් ගැහීමද මොහොතකට නතර විය. ඒ සියල්ලන්ටම වඩා ඔවුන් තිදෙනාටම පිටුපසට වී වලව්වේ ද්වාරය අසළ සිටගෙන සිටි ආග්‍යට දැනුණේ මුළු ලොවම තත්පර කිහිපයකට නතර වූ සෙයක්ය.
බණ්ඩාව මේනකාට බාර දුන් වජිර, වම්පස පපුව අල්ලාගෙනම දුව ගියේ ඇත්ගාල වෙතටය. ඒ වන විටත් අනෙක් ඇත් ගොව්වන් දෙදෙනා සේම වලව්වේ වත්තපිටියේ වැඩකරන සියලුම දෙනා වටවී යමක් දෙස බලා සිටිනා අයුරු ඈත තියාම වජිර දුටුවේය. ඔහු එදෙසට පියවර තැබුවේ සිතාමතා නොවේ. සිහිනයකින් මෙනි.
“ලොකු හාමු…”
වටවී සිටි සියලු දෙනා දෙපසකට වී වජිරට භාවනා අසළට පැමිණිමට ඉඩ ලබා දුන්හ. භාවනාව දුටු වජිරට දැනුණේ මුළු සිරුරම පණ නැතිවී යන්නාක් මෙනි. භාවනාගේ සිරුර පොඩි පට්ටම් වී තිබුණි. මුහුණ සීරී පමණක් තිබුණද පපු පෙදෙස තැලී තිබුණේ බිහිසුණු ලෙසය. ඇයගේ සිරුරෙන් ගලා ගිය රුධිර දහරාව ඈ වටාම ගලා ගොස් නතරව තිබූ තැන වූයේ ඇත් පාදයකි. ඒ ඇත් පාදයද ලෙයින් නැහැවී ඇති අයුරු දුටු වජිරගේ නෙතු ටිකෙන් ටික ඉහළට එසවෙන්නට වූවේය.
හොඬවැලද හකුළාගෙන තත්පරයකට හෝ දෑස් එහෙ මෙහේ යා නොදී භාවනා දෙසම බලා සිටියේ වෙන කිසිවෙක් නොව භාවනා මුළු හදවතින්ම ආදරය කළ… අවසානයේ ඇයව මරු තුරුළට යැවූ ඔහු… ආග්‍ර ය